Daar staan we dan, op schiphol. Na thuis afscheid te hebben genomen van iedereen, is het nu echt zover. Even een moeilijk moment maar we gaan er een mooie tijd van maken! De reis gaat goed, laat in de avond komen we aan in Dubai. En na een aantal uur wachten kunnen we verder met onze reis naar Cape town. Bij de paspoortcontrole herkennen we al wat andere studenten uit Nederland, die blijkbaar in het zelfde vliegtuig als ons hebben gezeten. Ons visum wordt goed gekeurd, gelukkig na al die moeite, en we stappen Zuid-Afrika binnen! We worden met een busje naar het winkelcentrum gebracht waar we Paddy en Lizelle ontmoeten. Lizelle is onze begeleider in Genadendal waar we gaan wonen. We laden al het beddengoed, handdoeken en eten in de bus en aanhanger en rijden naar Grabouw. Tijdens deze rit kijk ik mijn ogen uit, links rijden, mensen die lopen en fietsen langs de snelweg en bedelende mensen bij stoplichten. In Grabouw zetten we een aantal studenten af en bekijken snel de huizen. Daarna verder naar Genadendal, deze rit duurt nog ongeveer een uur , maar is genoeg te zien. De natuur hier is echt prachtig. We rijden een uur waarbij we langs ongeveer drie dorpen komen. De rest bestaat uit uitgestrekte vlakten en bergen. Dan arriveren we bij het huisje waar Vaitiare en ik de komende tijd gaan wonen. Bij aankomst staat er een ezel in de tuin en we hebben ook al een aantal koeien en paarden gehad. Het is een net gerenoveerd huisje waardoor er nog wat dingen ontbreken. We hebben nog geen pannen, geen stopcontacten waar onze stekkers inpassen en geen internet. Ik vind het toch wel echt even wennen hier, we zitten echt ver van de bewoonde wereld en de vijf maanden lijken nu toch wel lang. ’s Avonds lopen we nog even een stukje naar een aantal jongens die wel internet en stroom hebben, drinken en kletsen wat en hebben even contact met het thuisfront.

De volgende dag gaan we met alle uit studenten uit Genadendal naar Kaapstad om de auto’s te halen. Vaitaire en ik delen een auto met twee jongens die pas zondag aankomen, dus wij gaan voor de gezelligheid mee en om vast wat boodschappen te kunnen doen. Die avond is onze eerste echte braai. We kopen allemaal wat spullen en hebben een gezellige avond met vlees, wijn, weervolven en gezelligheid.

Op zondag besluiten we om met de studenten uit Genadendal naar het strand te gaan bij Gordon’s Bay. Het is echt heerlijk weer met geen wolkje aan de lucht. De zon is hier wat sterker dan in Nederland, zo blijkt aan het aantal mensen dat goed verbrand is, en ik zelf ook helaas. In de avond weer een braai om de nieuwe studenten te ontvangen die deze dag zijn aangekomen.

De volgende dag vertrekken we weer vroeg naar Kaapstad om onze auto te halen, een ritje van ongeveer twee uur. Het ophalen van de auto’s duurt weer erg lang maar uiteindelijk krijgen we een mooie witte Mazda mee. Na het doen van de nodige inkopen (waaronder aftersun, want ik ben toch wel echt verbrand), rijden we terug naar Genadendal waarbij ik zelf voor het eerst achter het stuur zit en op de linkse kant van de weg door de bergen rijdt. Echt super om te doen!

Dinsdag is de eerste dag van onze introductie. We gaan naar de Elgin Learning Foundation. Dit is een organisatie die projecten begeleidt en waar de HAN een samenwerkingsverband mee heeft. We krijgen met alle studenten uit Grabouw en Genadendal, 34 in totaal, een aantal presentaties over de projecten die hier lopen . Tussen de middag krijgen we onze eerste Zuid-Afrikaanse maaltijd, namelijk Bobotie. Daarna krijgen we nog meer informatie en bespreken we de Do’s en Don’ts van onze stage tijd hier. Woensdag gaat de introductie verder. We krijgen een aantal stellingen die we met de lokale bevolking moeten bespreken. Bij ons groepje zit ook Elsabe Nel, de diëtist van hier die ons met het project verder zal begeleiden. We hebben het over voeding, hygiene en aids.

In de middag vetrekken we naar Grabouw voor een rondleiding door een township. We spreken af om niet van iedereen zomaar foto’s te gaan maken, en dan komt lokale bevolking naar buiten en begint foto’s van ons te maken, ook best bizar. Een vrouw die in de township woont leidt ons rond en vertelt dat er overdag een gemoedelijke sfeer hangt in de township, een aantal kinderen loopt ook gezellig met ons mee. Maar in de avond en in de nacht wanneer mensen hebben gedronken slaat de sfeer om en kan het erg gevaarlijk zijn. Deze rondleiding maakt wel indruk. Het is toch wel gek om je voor te stellen dat je vier waterkranen met 5000 mensen moet delen en alleen naar het toilet kan als je de sleutel op gaat halen, een stuk moet lopen en de sleutel weer terug moet brengen. Ik ga nog met wat kinderen op de foto en dan is het tijd om weer te gaan.

Donderdag gaat iedereen nar zijn / haar stageplaats. Het project dat Vaitaire en ik gaan doen is nog steeds niet duidelijk. Het wordt een project in de clinic of in de crèche om het voedingsaanbod te verbeteren. Het is wel jammer dat het nog steeds niet duidelijk is, omdat we nog niet zo goed weten wat we de komende maanden kunnen verwachten. Maar zoals Lizelle zegt ‘Don’t stress, alles sal reg kommen.’ In de ochtend blijkt onze stroom ineens op te zijn want de koelkast valt uit. Stroom werkt hier ongeveer hetzelfde als beltegoed op je telefoon. Je loopt naar de winkel, betaalt daar en krijgt een code. Wanneer je deze code intypt op het apparaat wordt de stroom opgewaardeerd. Ook weer een heel verschil met Nederland. Je gaat hierdoor wel bewuster met de stroom om, omdat je op het apparaat kunt zien hoe hard de stroom achteruit gaat. In de middag komt iemand met het idee om naar de Spa in Caledon te gaan, daar stemmen wij wel mee in. Er zijn verschillende baden met verschillende temperaturen en er is een stoomcabine. We horen de verhalen van stage van andere studenten. Er wordt hier op scholen nog geslagen en er zijn veel kinderen met het alcoholsyndroom. Er zijn veel moeders die tijdens de zwangerschap veel drinken zodat de kans op een gehandicapt kind dan groter is, wanneer dit het geval is krijgen ze namelijk meer geld van de overheid. Zo komen er toch steeds meer cultuur verschillen naar boven. Ik ben benieuwd hoe dit op onze stageplek zal zijn.

Het verhaal is toch wat langer uitgevallen dan ik had gehoopt, maar ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen van het leven hier. Als er meer duidelijk is over het project dat ik ga doen zal ik jullie weer op de hoogte houden, hopelijk hebben ze dan ook wifi in ons huis want nu heb ik dit blog in het huis van andere studenten op internet geplaatst.