De laatste drie weken: Nomad tour Cape town to victoria falls

Ik ben ondertussen alweer twee weken terug in Nederland. Ik vind het toch wel erg leuk om ook een verslag van mijn reis als aandenken te hebben en op deze manier kunnen jullie ook lezen wat ik de laatste drie weken in Afrika nog heb gezien en meegemaakt.

De nacht voor we vertrekken met onze tour slapen we in een hostel in Kaapstad. De volgende dag hoeven we maar vijf minuten te lopen en we zien de truck van Nomad al klaar staan. We krijgen ons eigen kluisje toegewezen voor onze spullen en dan vertrekt de reis. We hebben twee gidsen uit Zimbabwe, Sandile en Shingi, en de groep waar we mee reizen is erg gevarieerd. We zijn in totaal met tien Nederlandse meiden, een echtpaar uit Amerika, een echtpaar uit Zuid-Afrika, een oudere man uit Zuid-Afrika, een man uit Brazilie, twee jongens uit Zwitserland en Australië en twee meisjes uit Frankrijk en Duitsland. Onze eerste bestemming is Cederberg. Als we aankomen op het kampeerterrein krijgen we eerst een korte les in het opzetten van de tent en daarna mogen we zelf aan de slag. Het valt niet tegen en na een korte tijd staat de tent. De eerste avond regent het en is het erg koud in de tent. Ik vraag me even af waar ik aan ben begonnen maar uiteindelijk komt het allemaal goed!

Als we bij de grens van Namibië aankomen moeten we allemaal naar binnen om een stempel in ons paspoort te laten zetten dat we Zuid-Afrika verlaten. Nadat onze truck is gecontroleerd mogen we verder rijden met de truck en komen we bij de officiële grens van Namibië. Hier moeten we weer allemaal naar binnen met ons paspoort en een ingevuld formulier voor ons tijdelijke visum. Dit gaat gelukkig allemaal goed. Als iedereen een stempel in zijn paspoort heeft gaat de reis verder. Ik dacht dat Zuid-Afrika uitgestrekt was maar dit is echt onvoorstelbaar! We rijden tien uur lang op een onverharde snelweg en komen slechts een klein dorpje tegen. Na het opzetten van onze tenten op het kampeerterrein gaan we naar de Fish River Canyon. Dit een van de grootste canyons van de wereld en is 160 km lang! We lopen een route langs de canyon en met zonsondergang staan we op een mooi viewpoint.

Om half 6 in de ochtend vertrekken we naar de zandduinen. Daar beklimmen we Dune 45 om de zonsopgang te bekijken. Het beklimmen van de duin is zwaarder dan verwacht maar na een zware klim ben ik boven met Annemiek en Ashley. De zonsopgang en het uitzicht is echt supermooi. De zandduinen lijken net uit een animatiefilm. We gaan rennend op onze sokken naar beneden. Daar heeft Shingi een heerlijk ontbijtje met gebakken eieren voor ons klaar staan. Dan rijden we met een 4x4 jeep naar Deadvlei. Deze vlei wordt deadvlei genoemd omdat het water uit de bergen deze vlei niet meer kan bereiken. Deze vlei bestaat uit wit zand met een aantal dode bomen. We rijden door naar Sossusvlei en als we op de terugweg een auto willen helpen die vast is komen te zitten in het zand komen we zelf ook vast te zitten. Na een aantal pogingen waarbij we worden geholpen door een andere jeep en waarbij we mee moeten duwen komen we uiteindelijk weer los.

In Swakopmund slapen we twee nachten in een hotel. Toch wel heel fijn een lekkere douche, een lekker bed en wifi! De volgende dag ga ik met een aantal jongens en meiden van de groep quad rijden in de woestijn. We krijgen een korte uitleg en rijden dan de woestijn in. Echt super gaaf! Het is echt heel mooi, net een grote zandbak. We stoppen ergens om wat foto’s te maken en kijken de zonsondergang.

De volgende dag rijden we naar Spitzkoppe. Hier gaan we weer helemaal back 2 basic. Geen douches en stromend water maar alleen een long-drop toilet. Na het eten vertelt een van onze gidsen wat meer over zijn cultuur. In zijn cultuur en geloof mag je geen alcohol drinken, niet roken en geen seks hebben voor het huwelijk. Daarnaast is het wel mogelijk om meerdere vrouwen te trouwen, maar word je bij je eerste vrouw wel uitgehuwelijkt. Hierbij moeten een heleboel procedures worden doorlopen waarbij de (familie van de) man met koeien moet betalen.

We komen in de middag aan op de camping bij de Himba tribe. Samen met een gids brengen we een bezoek aan de stam. We krijgen uitleg over kledingdracht, huid en haar. Alle vrouwen smeren zich in met een mix van boter, as en otjize (kleurstofpoeder). Ze doen dit om zich te beschermen tegen het klimaat en omdat ze het mooi vinden. In totaal wonen er in dit dorp zeven mannen en dertig vrouwen. Ook hier is het mogelijk voor een man om meerdere vrouwen te hebben. We krijgen van een vrouw uitleg over het wasritueel. De vrouwen doorlopen elke dag een wasritueel van ongeveer twee uur waarbij ze zichzelf reinigen met een ‘smoke-bath’. Door de rook gaan ze zweten en worden de bacteriën gedood. Het voelt een beetje als aapjes kijken om door het dorp te lopen en foto’s te maken maar het spelen en dansen met de kinderen is erg leuk. We brengen ook nog een kort bezoek aan de school. Deze school is opgericht om te zorgen dat de kinderen in het dorp naar school kunnen en niet naar een ander dorp hoeven te gaan waarbij de kans bestaat dat ze verwesteren.

Onderweg naar het Ethosha National Park zien we een giraf langs de weg staan. Echt heel leuk om van zo dichtbij en in het wild te zien! als we in het Ethosa park rondrijden onderweg naar ons kampeerterrein zien we giraffes, olifanten, zebra’s, een neushoorn, springbokken en kudu’s. Na het eten lopen we nog even aar de waterhole. Dit is een plek waar dieren kunnen komen drinken. We zien een groep van zeven olifanten die aan het drinken zijn en zichzelf wassen. Heel gaaf om dit zo van dichtbij te kunnen zien. De laatste ochtend in het park gaan we nog op zoek naar een leeuw want die hebben we helaas nog niet gezien! Onze gids wordt gebeld en snel gaan we op weg naar de plek waar de leeuw is gezien. Onderweg zien we nog een stekelvarken en hyena’s en uiteindelijk vinden we ook de leeuw!

Vandaag gaan we de grens over naar Botswana. Vanaf ons kamp in Maun worde we met een jeep opgehaald en rijden we richting de Okavango Delta. Na tweeënhalf uur rijden komen we bij het water aan waar onze gidsen voor de komende dagen al op ons staan te wachten. Onze spullen worden ingeladen op kleine bootjes, mokoro’s. Samen met Vaitiare stap ik ook in een bootje samen met onze gids Emou. Met de bootjes varen we naar onze kampeerplek waar geen douche en toilet zullen hebben. Onderweg zien we nijlpaarden, olifanten en zebra’s. Als we uitstappen op de plek waar we gaan kamperen is het eerste wat ik zie olifantenpoep. We gaan hier dus echt in het wild slapen. In de middag doen we een korte wandeling waarin we voetafdrukken en poep van verschillende beesten zien. De volgende dag maken we een langere wandeling en zien we zebra’s, olifanten en een kudde giraffes. Het is toch wel spannend om die beesten van dichtbij te zien en niet in een auto te zitten waarin je veilig bent. Laat in de middag vertrekken we voor een sunset cruise. Onderweg zien we een nijlpaard en maken we mooie foto’s van de zonsondergang. Na het eten gaan de gidsen voor ons optreden. Echt leuk om ze te zien zingen en dansen!

In Botswana brengen we ook een bezoek aan het Chobe national park. Met een grote boot varen we rond in het park en we zien krokodillen, apen, olifanten, nijlpaarden en empala’s. De olifanten lopen zo ver het water in dat ze nauwelijks nog te zien zijn.

Dan is het tijd voor de eindbestemming van onze reis, de Victoria Falls! Als we het park binnen zijn zien we het eerste deel van de Victoria falls. Deze watervallen zijn echt reusachtig. Er zijn zestien uitkijkpunten vanaf waar we de watervallen goed kunnen zien. Ik ben blij dat ik mijn jas heb meegenomen want op sommige plekken lijkt het net alsof het regent, zoveel water hangt er in de lucht. Officieel is dit het einde van de reis dus gaan we ’s avonds gaan we voor de laatste keer met de hele groep uit eten!

Een dag later worden we nog met een gedeelte van de groep uitgenodigd om bij een van de gidsen te komen barbecueën. We worden opgehaald door een busje en zitten met ongeveer elf mensen achterin. Echt op z’n Afrikaans! We rijden eerst langs Sandile waar we zijn vrouw en kinderen ontmoeten. Dan worden we naar Shingi gebracht. We maken kennis met de vrouw en baby van Shingi en worden getrakteerd op een lekkere braai. We drinken nog wat en dan is het tijd om afscheid te nemen van onze gidsen!

Met een andere truck van Nomad rijden we in twee dagen terug van Victoria Falls naar Johannesburg. Vanaf ons hotel in Johannesburg worden we naar het vliegveld gebracht en dan zit ons avontuur er definitief op. De reis was echt een super afsluiting van onze tijd in Zuid-Afrika, echt een ervaring om nooit te vergeten!

De reis, aankomst en start introductie.

Daar staan we dan, op schiphol. Na thuis afscheid te hebben genomen van iedereen, is het nu echt zover. Even een moeilijk moment maar we gaan er een mooie tijd van maken! De reis gaat goed, laat in de avond komen we aan in Dubai. En na een aantal uur wachten kunnen we verder met onze reis naar Cape town. Bij de paspoortcontrole herkennen we al wat andere studenten uit Nederland, die blijkbaar in het zelfde vliegtuig als ons hebben gezeten. Ons visum wordt goed gekeurd, gelukkig na al die moeite, en we stappen Zuid-Afrika binnen! We worden met een busje naar het winkelcentrum gebracht waar we Paddy en Lizelle ontmoeten. Lizelle is onze begeleider in Genadendal waar we gaan wonen. We laden al het beddengoed, handdoeken en eten in de bus en aanhanger en rijden naar Grabouw. Tijdens deze rit kijk ik mijn ogen uit, links rijden, mensen die lopen en fietsen langs de snelweg en bedelende mensen bij stoplichten. In Grabouw zetten we een aantal studenten af en bekijken snel de huizen. Daarna verder naar Genadendal, deze rit duurt nog ongeveer een uur , maar is genoeg te zien. De natuur hier is echt prachtig. We rijden een uur waarbij we langs ongeveer drie dorpen komen. De rest bestaat uit uitgestrekte vlakten en bergen. Dan arriveren we bij het huisje waar Vaitiare en ik de komende tijd gaan wonen. Bij aankomst staat er een ezel in de tuin en we hebben ook al een aantal koeien en paarden gehad. Het is een net gerenoveerd huisje waardoor er nog wat dingen ontbreken. We hebben nog geen pannen, geen stopcontacten waar onze stekkers inpassen en geen internet. Ik vind het toch wel echt even wennen hier, we zitten echt ver van de bewoonde wereld en de vijf maanden lijken nu toch wel lang. ’s Avonds lopen we nog even een stukje naar een aantal jongens die wel internet en stroom hebben, drinken en kletsen wat en hebben even contact met het thuisfront.

De volgende dag gaan we met alle uit studenten uit Genadendal naar Kaapstad om de auto’s te halen. Vaitaire en ik delen een auto met twee jongens die pas zondag aankomen, dus wij gaan voor de gezelligheid mee en om vast wat boodschappen te kunnen doen. Die avond is onze eerste echte braai. We kopen allemaal wat spullen en hebben een gezellige avond met vlees, wijn, weervolven en gezelligheid.

Op zondag besluiten we om met de studenten uit Genadendal naar het strand te gaan bij Gordon’s Bay. Het is echt heerlijk weer met geen wolkje aan de lucht. De zon is hier wat sterker dan in Nederland, zo blijkt aan het aantal mensen dat goed verbrand is, en ik zelf ook helaas. In de avond weer een braai om de nieuwe studenten te ontvangen die deze dag zijn aangekomen.

De volgende dag vertrekken we weer vroeg naar Kaapstad om onze auto te halen, een ritje van ongeveer twee uur. Het ophalen van de auto’s duurt weer erg lang maar uiteindelijk krijgen we een mooie witte Mazda mee. Na het doen van de nodige inkopen (waaronder aftersun, want ik ben toch wel echt verbrand), rijden we terug naar Genadendal waarbij ik zelf voor het eerst achter het stuur zit en op de linkse kant van de weg door de bergen rijdt. Echt super om te doen!

Dinsdag is de eerste dag van onze introductie. We gaan naar de Elgin Learning Foundation. Dit is een organisatie die projecten begeleidt en waar de HAN een samenwerkingsverband mee heeft. We krijgen met alle studenten uit Grabouw en Genadendal, 34 in totaal, een aantal presentaties over de projecten die hier lopen . Tussen de middag krijgen we onze eerste Zuid-Afrikaanse maaltijd, namelijk Bobotie. Daarna krijgen we nog meer informatie en bespreken we de Do’s en Don’ts van onze stage tijd hier. Woensdag gaat de introductie verder. We krijgen een aantal stellingen die we met de lokale bevolking moeten bespreken. Bij ons groepje zit ook Elsabe Nel, de diëtist van hier die ons met het project verder zal begeleiden. We hebben het over voeding, hygiene en aids.

In de middag vetrekken we naar Grabouw voor een rondleiding door een township. We spreken af om niet van iedereen zomaar foto’s te gaan maken, en dan komt lokale bevolking naar buiten en begint foto’s van ons te maken, ook best bizar. Een vrouw die in de township woont leidt ons rond en vertelt dat er overdag een gemoedelijke sfeer hangt in de township, een aantal kinderen loopt ook gezellig met ons mee. Maar in de avond en in de nacht wanneer mensen hebben gedronken slaat de sfeer om en kan het erg gevaarlijk zijn. Deze rondleiding maakt wel indruk. Het is toch wel gek om je voor te stellen dat je vier waterkranen met 5000 mensen moet delen en alleen naar het toilet kan als je de sleutel op gaat halen, een stuk moet lopen en de sleutel weer terug moet brengen. Ik ga nog met wat kinderen op de foto en dan is het tijd om weer te gaan.

Donderdag gaat iedereen nar zijn / haar stageplaats. Het project dat Vaitaire en ik gaan doen is nog steeds niet duidelijk. Het wordt een project in de clinic of in de crèche om het voedingsaanbod te verbeteren. Het is wel jammer dat het nog steeds niet duidelijk is, omdat we nog niet zo goed weten wat we de komende maanden kunnen verwachten. Maar zoals Lizelle zegt ‘Don’t stress, alles sal reg kommen.’ In de ochtend blijkt onze stroom ineens op te zijn want de koelkast valt uit. Stroom werkt hier ongeveer hetzelfde als beltegoed op je telefoon. Je loopt naar de winkel, betaalt daar en krijgt een code. Wanneer je deze code intypt op het apparaat wordt de stroom opgewaardeerd. Ook weer een heel verschil met Nederland. Je gaat hierdoor wel bewuster met de stroom om, omdat je op het apparaat kunt zien hoe hard de stroom achteruit gaat. In de middag komt iemand met het idee om naar de Spa in Caledon te gaan, daar stemmen wij wel mee in. Er zijn verschillende baden met verschillende temperaturen en er is een stoomcabine. We horen de verhalen van stage van andere studenten. Er wordt hier op scholen nog geslagen en er zijn veel kinderen met het alcoholsyndroom. Er zijn veel moeders die tijdens de zwangerschap veel drinken zodat de kans op een gehandicapt kind dan groter is, wanneer dit het geval is krijgen ze namelijk meer geld van de overheid. Zo komen er toch steeds meer cultuur verschillen naar boven. Ik ben benieuwd hoe dit op onze stageplek zal zijn.

Het verhaal is toch wat langer uitgevallen dan ik had gehoopt, maar ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen van het leven hier. Als er meer duidelijk is over het project dat ik ga doen zal ik jullie weer op de hoogte houden, hopelijk hebben ze dan ook wifi in ons huis want nu heb ik dit blog in het huis van andere studenten op internet geplaatst.